Lekki "dodupizm"

Właśnie przeczytałem komentarze pod poprzednim postem :-) Barrrrrdzo serdecznie dziękuję i jak tylko będzie okazja przeczytam koleżance małżonce vel Pani Postbezunkowej.
Dziwny jest ten początek tacierzyństwa. Wyobrażałem sobie,że najpierw jak u Hitchcocka nastąpi trzęsienie ziemi a potem napięcie zacznie narastać.
Tymczasem dzisiejszy dzień taki jakiś ... sam nie wiem jak go nazwać. Fakt,że składanie słów też przychodzi mi z trudem bo jestem rozkojarzony i myślami przy moim babińcu w szpitalu.
Właściwie to do mnie w ogóle nie dociera.No bo nawet nie dotknąłem tych dzieciaków, nie powąchałem i nie posłuchałem.
Wszystko za szybą i tylko przez chwilkę.
Nawet nie mogłem porządnej fotki dzieciakom przez szybę zrobić, bo było ciemno i lustrzanka miała problem ze złapaniem ostrości a nie zdażyłem nastawić trybu manualnego.
Ech...
A propos wąchania.
Żona przekazała mi przez pielęgniarkę kilka brudnych ciuszków maluchów i po powrocie ze szpitala dałem je do powąchania psiakom.
Był zapakowane (to znaczy ubranka a nie psiaki) w foliowe reklamówki a psy kojarzą je ze smakołykami , które czasem dostają. Więc wystartowały do tego szeleszczącego pakunku jak rakiety. A potem nastąpiła ciekawa reakcja. Kiedy tylko złapały zapach odwracały głowy i odsuwały się na pewną odległość. Jakby z pewnym respektem.I nie bardzo chciały ponownie podejść. Suka pobiegła do ogrodu a husky zrobił "kangura".
Chyba nie z wrażenia?
Może dotarło do niego jak teraz skomplikuje się hierarchia stada a więc i jego życie?
A on zmian nie lubi.
Potem jednak trochę ochłonął i kiedy w domu dałem mu ciuszki jeszcze raz do powąchania to badał je przez dłuższą chwilę. Jakby z lekkim niedowierzaniem.
I dopiero wtedy, gdy zobaczyłem ten wyraz pyska wpadłem na jakże oczywisty pomysł i ostrożnie przytknąłem ciuchy do własnego nosa.
Wolno i ostrożnie bo nie wiedziałem czego się spodziewać. Czy aby nie śmierdzą?
Ale nie. Dziwny zapach. Taki... swój,że tak powiem.Trochę kojarzył mi się z zapachem moich własnych ciuchów. No,ale tylko trochę, bez przesady :-)))
Nie wiem co by tu napisać, mętlik w głowie i co chwilę przychodza sms'y. Od znajomych, czytelników, rodzinki no i od koleżanki małżonki,która pół godzinki temu dała mi, przez telefon, jedną z córek do posłuchania :-)) Nawet nie wyła tylko cichutko posapywała.
No, trochę czuję sie okradziony z tego co tam się dzieje. Chciałbym w tym uczestniczyć.
A zamiast tego siedzę w domu. I co z tego,że wygodnie, spokojnie, telewizorek, książeczka, własna łazienka?
Tak naprawdę nie poczuję,że jestem ojcem dopóki ich nie przytulę.
Siedzę więc i nie mogę sobie miejsca znaleźć, ani się zdecydować czy poczytać książkę,poogladać TV (w sumie nic ciekawego nie ma), czy jakiś film z DVD czy może posprzątać (błeeee),albo pozmywać (BŁEEEEEEEE!).
No to może zrobię sobie kolację i pobrudzę jeszcze więcej naczyń tak żeby opłacało się odpalić zmywarkę.