Tak na szybko i w biegu

Jakże pochopnie „zużyłem” wcześniej tytuł posta o „g”, które wpadło w wentylator.
Na dzisiaj byłby jak znalazł. Kiedy niczego nieświadomy przyszedłem do pracy praktycznie od progu powitało mnie kilka zaskakujących odzywek.
Najpierw wybałuszyłem ślepia. Kilka sekund później zrozumiałem- ukazał się wywiad.
-Och, k...a!-westchnąłem w duchu, teraz pewnie się zacznie.
I... najpierw nic. Niebo nie spadło nikomu na głowę. Ot ktoś mruknął „bardzo dobrze walczyć z oszołomami” ktoś inny pogratulował, parę osób olało. I dobrze.
Ilość wejść na stronę też nie powalała.
A jednak powoli, powoli...zaczęło ich przybywać w postępie geometrycznym.
Kiedy jednak odebrałem telefon od dziennikarki z pewnej telewizji....a potem od dziennikarza z drugiej, to nie ukrywam zrobiło mi się ciepło.
Quasimodo popularnością nie przebiję, ale Garbaty przestał być anonimowy. Teraz pisząc zaczynam odczuwać pewna tremę.
Bo na początku nie sądziłem ,że ktoś to w ogóle będzie czytał. Kiedy ujawnili się czytelnicy to z kolei zrobiło się tak trochę familijnie bo większość była „branżowa” a więc z definicji życzliwa.
No cóż jak to mówią „tylko spokój może nas uratować”.
Zresztą proza życia szybko doprowadzi mnie do równowagi.
Właśnie wróciłem z pracy i zaraz zaczynam swój drugi „remontowy” etat. Zaraz zacznie się szpachlowanie, szlifowanie,gruntowanie, malowanie dyskusje z elektrykiem i inne atrakcje.
Wyścig z czasem trwa.